Сыпле пахучыя зоры
Бэзавы цьвет, і ў гальлі –
Месца птушыных гамонак...
Дзесьці паблізу ў разоры,
Зьмятая скібкай зямлі,
Сьціплая кветка рамонак.
Бэз па вясьне адцьвітае,
Пышных галінак аблом.
А для рамонка на полі
Лета – пара ня пустая:
Вудзіць ён сонца паволі
Тонкім падцятым сьцяблом.
Прагне расьліна-калека
Кветкай да восені жыць.
Можа, на зёлкі, на лекі
Ляжа ў вітрыну аптэкі,
Каб памагаць чалавеку,
I пасьмяротна служыць.
|
|
